مطالعه یاتاقان های مغناطیسی و ارتجاعیت آنها

در این مقاله در ابتدا یاتاقان مغناطیسی غیر فعال مورد تحلیل قرار گرفته و سپس مشخصه های عملکردی آن مطالعه شده است. یاتاقان مغناطیسی که در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفت شامل محور، لایه داخلی مغناطیسی مستقر در اطراف محور و یک حلقه خارجی مغناطیسی است. بررسی جامعی درباره نیروی اعمال شده توسط مغناطیس دائمی یاتاقان که بر روی محور وارد می شود تا آن را به حالت توازن اولیه اش برگرداند، انجام گرفته است. رابطه بین نیروی اعمال شده و اندازه جابه جایی محور از حالت تعادل مطالعه شده است تا بتوان اندازه سفتی را تعیین کرد. مطالعه پارامتری برای پیش بینی تأثیرات خواصی مانند جنس مغناطیس، اندازه خارجی و ضخامت مغناطیس بر عملکرد یاتاقان مغناطیسی انجام گرفته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که تغییرات شعاعی قسمت چرخشی یعنی محور و مغناطیس داخلی حلقه، باعث ایجاد نیرویی می شود که تمایل دارد قسمت چرخشی را به موقعیت تعادل اولیه خود برگرداند. همچنین تغییرات جنس مواد مغناطیس، تأثیر بیشتری نسبت تغییرات شعاعی در مقدار مغناطیس دارد. وقتی شعاع محور بیشتر می شود، فنریت آن کمتر می شود. در ضخامت کمتر از مدل اصلی، دیده شد که فنریت یاتاقان مغناطیسی کاهش می یابد. به نظر می رسد که افزایش ضخامت حالت ارتجاعی یاتاقان را بهبود می بخشد. همچنین مشاهده شد که تعداد یاتاقان های چیده شده در کنار هم، باعث افزایش فنریت می شود. اما واقعیت این است که محدودیت هایی برای تعداد یاتاقان های چیده شده روی هم وجود دارد.